Trasnochando

Η ζωή που χάνεται και δεν ξαναγυρνά

Μια μέρα, φίλε μου, όλα θα ’χουν χαθεί... Είμαστε καταδικασμένοι στη ματαιότητα του να είμαστε θνητοί, τα πράγματα, οι εμπειρίες, οι άνθρωποι γλιστρούν μέσα απ’ τα χέρια μας, όπως ο χρόνος σκορπίζει κι όλα τα παίρνει μαζί του. Τα τραγούδια στο τάνγκο έχουν αυτή τη δύναμη της ποίησης του δρόμου, εκφράζοντας με τον πιο απλό τρόπο τα πιο μύχια συναισθήματα. Η ιστορία ενός παλιού μιλονγκέρου που πέρασε τον καιρό του ξενυχτώντας, πίνοντας το γλυκό ποτό της νύχτας και του έρωτα και αναπολεί θρηνώντας τη ζωή που πέρασε, μιλάει για το φόβο, την απελπισία του ανεπίστρεπτου, αυτού που όσο κι αν επιθυμείς δεν μπορείς να ξανακερδίσεις: το δώρο της ζωής δίνεται μόνο μια φορά. Κι από την άλλη, το τάνγκο αυτό καταφέρνει να ξυπνήσει εικόνες από τη ζωή στο Μπουένος Άιρες αργά το βράδυ, αυτό το ομιχλώδες κίτρινο φως των δρόμων πάνω στο οποίο πέφτεις φεύγοντας από μια μιλόνγκα. Και τα αμέτρητα ξενύχτια, τον αχόρταγο τρόπο με τον οποίο ρουφάνε τις νύχτες οι μιλονγκέρος.

* To «Τrasnochando» έχουν παίξει η ορχήστρα του Miguel Calo με τραγουδιστή τον Raul Berοn, του Αngel D’Agostino με τον Αngel Vargas και του Ricardo Tanturi σε μία ορχηστρική εκτέλεση