Malena

Μια ηρωίδα απ’ τα παλιά

Στα τραγούδια του tango συχνά συναντάμε ιστορίες που άλλοτε σχετίζονται με πραγματικά γεγονότα και καθημερινές εικόνες κι άλλοτε εμπνέονται από τη λαϊκή φαντασία. Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, πάντως, εξάπτουν την περιέργεια των portenos και χτίζουν μύθους γύρω από τη γενεαλογία τους. Σύμφωνα με την επικρατέστερη εκδοχή ενός τέτοιου μύθου, το 1941 ο Ηomerο Manzi επιστρέφοντας στο Μπουένος Άιρες από ένα ταξίδι του στο Μεξικό, έκανε μια στάση στο Σάο Πάολο της Βραζιλίας. Εκεί, σε ένα κλαμπ της εποχής, έτυχε να ακούσει την Elena de Toledo, καλλιτεχνικό όνομα της Elena Tortolero, τραγουδίστριας αργεντίνικης καταγωγής. Ποτέ δεν θα μάθουμε πώς τραγουδούσε η Εlena, ξέρουμε όμως πως στο σκοτεινό τόνο της σπασμένης της φωνής, μιας φωνής που την έκανε να μη μοιάζει με καμία, ο Manzi αναγνώρισε κάτι από την ουσία του τάνγκο: ο ήχος της είχε τον πόνο του μπαντονεόν. Ένας δεσμός χτίζεται, πώς μπορούσε κάποιος να φτάσει τόσο κοντά, μια ποιητική φαντασίωση γεννιέται, καινούργιο τραγούδι η ομολογία του ποιητή: Μαλένα, το νιώθεις πιο πολύ κι από μένα... Τα σκοτεινά σου μάτια, τα χέρια σου, το τραγούδι σου, δυο περιστέρια που κρυώνουν, παιδιά παρατημένα... Κάθε στίχος και μια εικόνα, ένα πλήθος από μεταφορές εγκαινιάζει μια νέα στιχουργική γλώσσα, ανοίγοντας το δρόμο για την ποίηση των τάνγκος. Το τραγούδι της Μαλένας έχει το κρύο στερνού αποχαιρετισμού.

* Επιστρέφοντας στο Μπουένος Άιρες, ο Homero Μanzi έδωσε τη Malena στον Lucio Demare, ο οποίος αφού συνέθεσε τη βασική μελωδία την παρέδωσε στον Anibal Troilo, που το ερμήνευσε πρώτος με την ορχήστρα του το 1942, με ερμηνευτή τον Francisco Fiorentino. Εκτός από την εκτέλεση του Troilo, πολύ ωραίες είναι η πιανιστική εκτέλεση του Lucio Demare, αλλά και μία ορχηστρική του Osvaldo Pugliese.