Έρωτας της γειτονιάς
Αν τα τάνγκος χαρακτηρίζονται από μια αίσθηση μελαγχολίας και οι μιλόνγκες είναι το συναισθηματικό τους αντίβαρο με το σκέρτσο και τη σπιρτάδα τους, τα βαλς στέκονται κάπου ανάμεσα. Η δική τους αισθαντικότητα ξεπηδάει από τη δύναμη του μελωδικού τους θέματος, που ο λυρισμός του συνήθως συνοδεύεται από έναν εσωτερικό παλμό, μια ώθηση που οδηγεί τα βήματα μαζί με την αναπνοή: un, dos, tres... un, dos, tres... με τον τονισμό να επιμένει στο ένα. Τα 3/4 σαν ρυθμός χαρακτηρίζονται από μία απαλή αίσθηση συνέχειας, κάτι που επανέρχεται ξανά και ξανά δημιουργώντας ένα ρυθμικό μπρίο. Γι’ αυτό, χορευτικά, το τάνγκο-βαλς υποβάλλει μία δική του, ξεχωριστή αίσθηση. Δεν έχει ανάγκη από πολύπλοκες φιγούρες, όπως το τάνγκο, από παύσεις και σταματήματα που το παιχνίδι και η μεταξύ τους εναλλαγή γεμίζουν το χορό με φαντασία και εκφραστικότητα, αλλά από μία ροή βημάτων που υποτάσσεται σ’ αυτό τον παλμό φτιάχνοντας μια συνέχεια από στροφικές κινήσεις και καμπύλα σχήματα. Όσο για τις λέξεις, έρχεται μια στιγμή που ξεχύνονται σαν χείμαρος, ο τραγουδιστής χρειάζεται βαθιές εισπνοές για να ολοκληρώνει το νόημά τους, μέχρι που ξαναβγαίνει μπροστά το μελωδικό θέμα, un, dos, tres... un, dos, tres... λειτουργώντας παρηγορητικά και αποκαθιστώντας τα αισθήματα. Τελικά, ίσως μια ιστορία αγάπης όπως ο «έρωτας της γειτονιάς» να μπορεί να την υπομείνει κανείς ευκολότερα τραγουδισμένη σε ένα βαλς.
* Το «Romance de Barrio» είναι ένα πολύ όμορφο βαλς του 1947, σε μουσική Anibal Troilo
και στίχους του ποιητή Homero Manzi
Αν τα τάνγκος χαρακτηρίζονται από μια αίσθηση μελαγχολίας και οι μιλόνγκες είναι το συναισθηματικό τους αντίβαρο με το σκέρτσο και τη σπιρτάδα τους, τα βαλς στέκονται κάπου ανάμεσα. Η δική τους αισθαντικότητα ξεπηδάει από τη δύναμη του μελωδικού τους θέματος, που ο λυρισμός του συνήθως συνοδεύεται από έναν εσωτερικό παλμό, μια ώθηση που οδηγεί τα βήματα μαζί με την αναπνοή: un, dos, tres... un, dos, tres... με τον τονισμό να επιμένει στο ένα. Τα 3/4 σαν ρυθμός χαρακτηρίζονται από μία απαλή αίσθηση συνέχειας, κάτι που επανέρχεται ξανά και ξανά δημιουργώντας ένα ρυθμικό μπρίο. Γι’ αυτό, χορευτικά, το τάνγκο-βαλς υποβάλλει μία δική του, ξεχωριστή αίσθηση. Δεν έχει ανάγκη από πολύπλοκες φιγούρες, όπως το τάνγκο, από παύσεις και σταματήματα που το παιχνίδι και η μεταξύ τους εναλλαγή γεμίζουν το χορό με φαντασία και εκφραστικότητα, αλλά από μία ροή βημάτων που υποτάσσεται σ’ αυτό τον παλμό φτιάχνοντας μια συνέχεια από στροφικές κινήσεις και καμπύλα σχήματα. Όσο για τις λέξεις, έρχεται μια στιγμή που ξεχύνονται σαν χείμαρος, ο τραγουδιστής χρειάζεται βαθιές εισπνοές για να ολοκληρώνει το νόημά τους, μέχρι που ξαναβγαίνει μπροστά το μελωδικό θέμα, un, dos, tres... un, dos, tres... λειτουργώντας παρηγορητικά και αποκαθιστώντας τα αισθήματα. Τελικά, ίσως μια ιστορία αγάπης όπως ο «έρωτας της γειτονιάς» να μπορεί να την υπομείνει κανείς ευκολότερα τραγουδισμένη σε ένα βαλς.
* Το «Romance de Barrio» είναι ένα πολύ όμορφο βαλς του 1947, σε μουσική Anibal Troilo
και στίχους του ποιητή Homero Manzi
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου