Σάββατο 1 Οκτωβρίου 2011

Ricardo Tanturi - Enrique Campos (Una emocion)

El tango es el tango

Όταν σκέφτεσαι την ορχήστρα του Ricardo Tanturi σου ’ρχονται στο μυαλό μερικά από τα ωραιότερα τραγούδια, που καθώς τα χορεύεις τα βήματά σου οδηγούνται από το λυρισμό, τη δύναμη και την απλότητα που αποπνέει το αργεντίνικο τάνγκο όταν είναι αυθεντικό, porteno. Περισσότερο ίσως από άλλα ξυπνούν μια νοσταλγία για το Μπουένος Άιρες, για τις γειτονιές του και για τα μαύρα, παραπονεμένα μάτια των κατοίκων του... Μια ορχήστρα που έρχεται κι αυτή από τα βάθη της δεκαετίας του ’40, που έβγαλε ξανά και ξανά τους χορευτές στις πίστες και αγαπήθηκε όσο λίγες. Διακριτικό της γνώρισμα είναι η πολύ επιτυχημένη συνεργασία της με δύο από τις καλύτερες φωνές της χρυσής δεκαετίας: με τον Alberto Castillo μέχρι το 1943 (37 ηχογραφήσεις) και τον Enrique Campos στη συνέχεια (51 ηχογραφήσεις), συνεργασίες που καθόρισαν τον ήχο της γεννώντας μικρά, τρίλεπτα αριστουργήματα.
Ο Campos, που μας ενδιαφέρει εδώ, ήταν από τους τραγουδιστές που είχαν ένα ιδιαίτερο, δικό τους τρόπο να επικοινωνούν με το κοινό τους. Tραγουδούσε μάλλον απλά και ανεπιτήδετα, δεν ανταγωνιζόταν την ορχήστρα. Από πίσω του εκείνη ηχούσε με αυτοπεποίθηση, και με τη σειρά της συνόδευε τη φωνή του με έναν ήχο διακριτό και ακριβή, ρυθμικό όσο χρειάζεται, χωρίς περίπλοκες μελωδίες και  ενορχηστρώσεις, χωρίς υπερβολές, μ’ ένα  λυρισμό χαμηλών τόνων. Είναι υπερβολή να πει κανείς ότι αυτός ο συνδυασμός αποτύπωσε αυτό που το τάνγκο είναι, χωρίς φιοριτούρες, χωρίς εξάρσεις, με μόνο οδηγό το πνεύμα της πόλης που το γέννησε; Asi se bailan tango, El tango es el tango, Un emocion... το λένε και οι τίτλοι των τραγουδιών. Σ’ αυτό το τελευταίο, η φωνή του Campos ήδη από τον πρώτο στίχο έρχεται να τραγουδήσει τον ορισμό του, όπως ξεπηδάει μέσα από την ιστορία και την παράδοσή του, και μαζί την ποιότητα του ψυχικού του βάρους: το τάνγκο είναι αυτή η μαγική ένωση από λέξεις και νότες που δημιουργούν ένα συναίσθημα, είναι το όνειρο της παλιάς γειτονιάς, ο παλμός του Μπουένος Άιρες. Κι ακόμα είναι η αγκαλιά, με τη γλυκύτητα και τη σαγήνη της...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου